Αθάνατο Δημόσιο…

Παρασκευή μεσημέρι, 6 Ιουνίου 2014, οι Περιφερειακές  Ενότητες λαμβάνουν αντίγραφο εγγράφου

Η Πόλις εάλω

Σαν σήμερα, στις 29  Μαΐου 1453 η Κωνσταντινούπολη πέφτει στα χέρια των Οθωμανών.

Μια ιστορική επέτειος

Σαν σήμερα, 28 Μαΐου του 1979 υπεγράφει η συμφωνία πλήρους ένταξης της Ελλάδας στην

Οι δείκτες βιώσιμης ανάπτυξης

 Γράφει ο Π. Ιωακείμ

Τα ποιοτικά χαρακτηριστικά είναι, γενικώς, δύσκολο ή και αδύνατο να μετρηθούν. Πώς μετριέται ποσοτικά η φιλικότητα ενός υπαλλήλου, η ειλικρίνεια μιας πρόθεσης  ή η ομαδικότητα των υπαλλήλων μιας διοικητικής υπηρεσίας; Παρά ταύτα, δεδομένου ότι η πρόοδος είναι κατά βάση

Την επόμενη Κυριακή τα πολιτικά συμπεράσματα

Τα χτεσινά αποτελέσματα των δημοτικών εκλογών δεν προσφέρονται  για σημαντικά πολιτικά συμπεράσματα. Θολό το τοπίο, αν και η θολούρα έπρεπε να θεωρείται δεδομένη, καθώς στις αυτοδιοικητικές εκλογές η προσωπικότητα και η κοινωνική πορεία του υποψηφίου είναι καθοριστικός παράγοντας.

Είναι πιθανό, αλλά όχι βέβαιο, πως στις ευρωεκλογές θα έχουμε τη δυνατότητα για κάποια πολιτικά συμπεράσματα. Πάντως είναι βέβαιο πως ο Αντώνης Σαμαράς πρέπει να αλλάξει άρδην το αξιολογικό του πλαίσιο σε ότι αφορά σε επιλογές στελεχών. Είναι φανερό πως δεν κάνει πολύ πετυχημένες επιλογές.  Πώς είναι δυνατό να του αρέσει ως υποψήφιος ο Κουμουτσάκος ή ο Ιωαννίδης; Σε κάθε περίπτωση, δεν είναι δυνατό να θεωρεί σοβαρές πολιτικές προσωπικότητες πρώην στρατιωτικούς ή δικαστικούς, πάμε 50 χρόνια πίσω.

Μα καλά, ποιος τον συμβουλεύει;

Όσο  πλησιάζει η ώρα της κάλπης πληθαίνουν και τα SMS των υποψηφίων. Ο ξύλινος λόγος στις δόξες του. Αλλά και επικοινωνιακά αυτοκτονικές επιλογές.  Στο τελευταίο μήνυμα που λάβαμε από τον

Τι άλλο θα ακούσουμε;

«Αναρχικός της Δεξιάς» που έχει απέναντί του όλο το κυβερνητικό, κομματικό, δημοσκοπικό και μιντιακό σύστημα, δηλώνει ο

Η αβέβαιη σχέση διαφάνειας και λογοδοσίας

Γράφει ο Π. Ιωακείμ

Σε ένα πολύ ενδιαφέρον άρθρο που δημοσιεύτηκε προσφάτως¹, ο Tiago Peixoto, συντονιστής   για την έρευνα στην ηλεκτρονική δημοκρατία στο πανεπιστήμιο της Ζυρίχης και ειδικός της ανοικτής διακυβέρνησης στην Παγκόσμια Τράπεζα, αναφέρεται εκτενώς στην αβέβαιη και ασαφή  σχέση μεταξύ διαφάνειας και λογοδοσίας.

Στο άρθρο του ο Tiago Peixoto υποστηρίζει πως ακόμα κι αν ο όρος της διαφάνειας εκπληρώνεται με τη δημοσίευση ανοικτών δεδομένων σε μορφές κατάλληλες για να προάγουν τη λογοδοσία, η πραγματική λογοδοσία μπορεί ακόμα να απέχει αρκετά από το να πραγματωθεί.

Ο Peixoto θεωρεί όχι απλώς λανθασμένη, αλλά  και επικίνδυνη  την ταύτιση των εννοιών ‘διαφάνεια’ και ‘λογοδοσία’ δίχως να υπάρχει σε βάθος εξέταση της μεταξύ τους σχέσης. Η διάκριση που κάνει ο Peixoto είναι ότι η διαφάνεια με την ευρεία έννοια περιλαμβάνει την αποκάλυψη πράξεων που προέρχονται από δημόσια πρόσωπα και θεσμούς, ενώ η διαφάνεια είναι μερικώς σχεσιακή έννοια- δηλαδή πρέπει να αναρωτηθούμε σε ποιούς είναι τελικά διαφανείς αυτές οι πράξεις- τα δημόσια πρόσωπα μπορούν κάλλιστα να χαρακτηρίζουν τη διαφάνεια σαν μια μονομερή πράξη αποκάλυψης.

Πράγματι, η διαφάνεια μπορεί να γίνεται αντιληπτή χωρίς κανένα δεύτερο μέρος να εξετάζει λεπτομερώς ή να αξιοποιεί για τη συμμετοχή του τις πληροφορίες που αποκαλύπτονται στο πλαίσιο της διαφάνειας. Από την άλλη μεριά, η λογοδοσία προϋποθέτει αναγκαστικά ένα βαθμό αλληλεπίδρασης καθώς βασίζεται σε μια σχέση εντολέα-εντολοδόχου όπου ο πρώτος θεωρεί τον δεύτερο ως υπόλογο για τις πράξεις του στο δημόσιο χώρο.

Σύμφωνα με την παραπάνω προσέγγιση, οποιοσδήποτε μηχανισμός λογοδοσίας χτίζεται πάνω στις αρχές της διαφάνειας απαιτεί μια ελάχιστη αλληλουχία γεγονότων που μπορούν να συνοψιστούν με τον ακόλουθο τρόπο: 

(1) Εξουσιακές- διαχειριστικές πληροφορίες αποκαλύπτονται,

(2) Οι πληροφορίες που αποκαλύπτονται φτάνουν στο κοινό που απευθύνονται,

(3) Τα μέλη του κοινού είναι σε θέση να επεξεργαστούν τις αποκαλυφθείσες πληροφορίες και να αντιδράσουν με βάση αυτές, και

(4) Οι αξιωματούχοι του λογοδοτούντος φορέα ανταποκρίνονται στις αντιδράσεις του κοινού ή διαφορετικά υπόκεινται σε κυρώσεις δια της θεσμικής οδού.

Η παραπάνω διαδρομή προς τη λογοδοσία μας προσδιορίζει τα όρια της διαφάνειας. Ακόμα και στο πλέον απλό μοντέλο Λογοδοσίας η Διαφάνεια δεν είναι παρά μοναχά ένα τμήμα της όλης διαδικασίας.

1 Peixoto Tiago, The Uncertain Relationship Between Open Data and Accountability, 60 UCLA L. Rev. Disc. 200 (2013), διαθέσιμο στο http://www.uclalawreview.org/pdf/discourse/60-14.pdf  

*

Πέθανε ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες

Πέθανε σε ηλικία 87 ετών ο βραβευμένος με Νόμπελ Λογοτεχνίας κολομβιανός συγγραφέας, Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες.

Ο Μάρκες, που εδώ και δεκαετίες

Μαριέτα Γιαννάκου: η σταυροδοσία στις ευρωεκλογές «επιτρέπει σε ανθρώπους χαμηλότερου επιπέδου να έχουν βαρύνουσα γνώμη για ευρωπαϊκά θέματα».

Η κυρία Μαριέττα Γιαννάκου ανακοίνωσε ότι δεν θα είναι υποψήφια στις ευρωεκλογές του Μαΐου και επέκρινε  την

Ένας μήνας πέρασε και το αεροπλάνο …άφαντο!

Έκλεισε ένας μήνας από την εξαφάνιση του αεροπλάνου της πτήσης   MH370 της Malaysia airlines και ακόμα κανένα ίχνος του αεροπλάνου, ή των

Λογοδοσία

Γράφει ο Π. Ιωακείμ 

Α. Εισαγωγή

Β. Η λογοδοσία ως διαδικασία κριτικής

Γ.  Η στοχοθεσία ως προϋπόθεση  ουσιαστικής λογοδοσίας

Δ.  Η διαφάνεια και η λογοδοσία ως όπλα κατά της διαφθοράς  

Α. Εισαγωγή

Μια  έννοια  που χρησιμοποιείται συχνά όταν εξετάζεται η δημοκρατικότητα ενός συστήματος είναι η ‘λογοδοσία’. Γενικώς, ο όρος σημαίνει δίνω λόγο, εξηγώ, απολογούμαι. Η λογοδοσία σημαίνει ότι ένας άνθρωπος ή ένας φορέας είναι υπεύθυνος έναντι κάποιου ή κάποιων άλλων, και είναι υποχρεωμένος να ενημερώσει για τις δράσεις, ή τις παραλείψεις του, αλλά και να τις δικαιολογήσει. Η διαδικασία της λογοδοσίας ισχύει τόσο σε μηχανισμούς λειτουργίας του ιδιωτικού τομέα, όσο και σε πλαίσια πολιτικής εξουσίας ή διακυβέρνησης. Η λογοδοσία δεν έχει αντικείμενο την απλή και άκριτη ενημέρωση. Η ουσιαστική λογοδοσία συνεπάγεται αναγνώριση και ανάληψη ευθύνης για δράσεις και συμπεριφορές. Φυσικά, η λογοδοσία μπορεί να

Υπέρ των αιώνιων φοιτητών η Σύγκλητος του Πανεπιστημίου της Πάτρας!

Η Σύγκλητος του Πανεπιστημίου Πάτρας εκφράζει ομόφωνα την αντίθεσή της για  τις επερχόμενες διαγραφές των αιώνιων φοιτητών.  

Σε ψήφισμα της Συγκλήτου,

Ποιος νομίζει ότι είναι;

Ο Ν. Κακλαμάνης ψήφισε ‘παρών’  στο άρθρο 1 του πολυνομοσχεδίου. Αμέσως μετά την ψηφοφορία  ο  Αντώνης Σαμαράς  κατευθύνθηκε προς το

Τοπική Αυτοδιοίκηση και αυτορρυθμιστική ικανότητα

Γράφει ο  Π. Ιωακείμ

Στην ανάπτυξη των παραμέτρων της βιώσιμης ανάπτυξης γίνεται παρουσίαση τόσο της σημασίας της αυτορρυθμιστικής ικανότητας στη βιωσιμότητα των συστημάτων  όσο και των βασικών συντελεστών που επηρεάζουν τη βιωσιμότητα. Έχει ιδιαίτερη πρακτική σημασία η ανάδειξη της θεσμικής ικανότητας και του κυρίαρχου ρόλου της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στη θεμελίωση και την προώθηση της βιώσιμης ανάπτυξης σε τοπικό επίπεδο.

Υπενθυμίζεται ότι οι κυριότερες παράμετροι που επηρεάζουν το επίπεδο της αυτορρυθμιστικής ικανότητας ( και ως εκ τούτου τη βιωσιμότητα) ενός συστήματος είναι:

     ► Ο αριθμός των επιλογών που έχει το σύστημα,

     ► Ο τρόπος που αυτές οι επιλογές είναι διαθέσιμες,

     ► Η έκταση  που αυτές οι επιλογές είναι διαθέσιμες,

     ► Η ευκολία μετάβασης από τη μια επιλογή στην άλλη,

     ► Ο όγκος (μέγεθος) του συστήματος.

Παράδειγμα του ρόλου και των δυνατοτήτων της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στην βιώσιμη ανάπτυξη:

Η κυκλοφορία οχημάτων σε μια περιοχή

Όσο αυξάνει η κίνηση οχημάτων σε μια πόλη, τόσο οι οδηγοί τείνουν να χρησιμοποιήσουν εναλλακτικές διαδρομές και παράπλευρους δρόμους για να μην καθυστερήσουν. Όσο πιο πολύ είναι ανεπτυγμένο το δίκτυο δρόμων  (όσο πιο πολλές επιλογές έχουν οι οδηγοί), τόσο μεγαλύτερη είναι η αυτορρυθμιστική ικανότητα σε θέματα κυκλοφορίας. Όταν ο αριθμός των αυτοκινήτων γίνει υπερβολικά μεγάλος, ή οι δρόμοι χάσουν τη φέρουσα ικανότητα τους (πλημμύρες, μεγάλα ατυχήματα κλπ) τότε η κατάσταση υπερβαίνει την αυτορρυθμιστική ικανότητα του δικτύου και έχουμε την κυκλοφοριακή συμφόρηση.

Η χρήση μέσων μαζικής μεταφοράς αυξάνει την αυτορρυθμιστική ικανότητα μέσω ενός σύνθετου και πολύπλευρου μηχανισμού του οποίου η αναλυτική παρουσίαση είναι εκτός του σκοπού αυτού του άρθρου.

Ένα σημείο ιδιαίτερης σημασίας σε ότι αφορά την κοινωνική οργάνωση και λειτουργία είναι το αν θα πρέπει  ( και εις βάρος ποίων; ) οι οδηγοί σε μια πόλη να έχουν πολλές επιλογές. Αποτελεί δήλωση του προφανούς ότι σε μία κοινωνία υπάρχει συχνά σύγκρουση συμφερόντων. Στο συγκεκριμένο παράδειγμα, υπάρχει σύγκρουση μεταξύ δύο αναγκών: υπάρχει η ανάγκη να υπάρχουν ασφαλείς, ήσυχοι και φιλικοί στον πεζό δρόμοι σε περιοχές με μεγάλη πυκνότητα κατοικιών. Υπάρχει και η ανάγκη των οδηγών να κινούνται ταχύτερα μέσω διαδρομών σε πυκνοκατοικημένες περιοχές. Ποια είναι η ενδεδειγμένη προσέγγιση;

Για τους οπαδούς του διοικητισμού και της κεντρικής ρύθμισης, ο διοικητής της Τροχαίας της περιοχής, θα μπορούσε να ασχοληθεί με το πού και το πώς της κίνησης (περιλαμβανομένης της στάθμευσης των οχημάτων). Αυτό θα μπορούσε να γίνει είτε με μια τυπική αστυνομική διάταξη, είτε μετά από συνεννόηση με διευθυντές σχολείων, με συλλόγους γονέων, με εμπορικούς συλλόγους, με συλλόγους για την προστασία των ΑμεΑ κλπ. Δε θα πρέπει να ξεχνάμε ότι ο αστυνομικός διοικητής λογοδοτεί σε υπηρεσιακούς μηχανισμούς εκτός κοινωνικού ελέγχου και κρίνεται από υπηρεσιακά συμβούλια εκτός κοινωνικού ελέγχου.

Στις δημοκρατικά οργανωμένες κοινωνίες έχει επιλεγεί  η διαδικασία της διαχείρισης τέτοιων τοπικών θεμάτων, από οντότητες που λογοδοτούν στην τοπική κοινωνία με τη διαδικασία αυτή να αποτελεί όχι μια (ανοηματική) ‘δημοκρατική κατάκτηση’, αλλά αναπτυξιακή επιλογή για βιωσιμότητα και βελτιστοποίηση πολιτικών μέσω της ανάλυσης , προσαρμογής και εκμετάλλευσης των τοπικών ιδιαιτεροτήτων. Αυτό που τα κόμματα ονομάζουν ‘δημοκρατική κατάκτηση’ οι φορείς της σύγχρονης αυτοδιοίκησης ονομάζουν κοινωνικό όφελος και συμφέρον. Μια τεράστια διαφορά.

Η ανάλυση του παραδείγματος από την πλευρά της βελτίωσης της βιωσιμότητας μέσω της αύξησης των αυτορρυθμιστικής ικανότητας που προσφέρει η σε βάθος γνώση των τοπικών κοινωνικών, οικονομικών, πολιτιστικών και περιβαλλοντικών ιδιαιτεροτήτων δε θα πρέπει να συγχέεται με δύο συναφείς, αλλά διακριτές έννοιες, που είναι η Επικουρικότητα και η συμμετοχική ανάπτυξη.

*

Μητέρα της Ζωής Κωνσταντοπούλου: Κακώς μου δίνατε επίδομα…!

Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας  Real News, η κυρία Λίνα Αλεξίου, πρώην σύζυγος του Νίκου Κωνσταντόπουλου και μητέρα της βουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ, φέρεται να λάμβανε μέχρι το 2013 επίδομα ανηλίκων τέκνων για τις

Oι παράμετροι της βιώσιμης ανάπτυξης

Γράφει ο  Π. Ιωακείμ

            1. Η αυτορρυθμιστική ικανότητα

         2. Η προσαρμοστικότητα

      3. Η διαθεσιμότητα και αξιοποίηση των πόρων

   4. Το πλήθος θέσεων και επιλογών

5. Η δομή και η οργάνωση του συστήματος

Η βιωσιμότητα ενός συστήματος αναφέρεται στην ικανότητά του  να συνεχίσει να λειτουργεί στο συνεχές μέλλον, χωρίς να υποχρεωθεί σε μαρασμό λόγω λειτουργικής εξάντλησης.

Η ‘φέρουσα ικανότητα’ ενός κοινωνικού συστήματος είναι

Άρης Σπηλιωτόπουλος: Χαρωπά τα δυο χεράκια μου χτυπώ!

Ο υποψήφιος δήμαρχος Αθηναίων Άρης Σπηλιωτόπουλος επισκέφτηκε την πλατεία Αγίας Ειρήνης και δήλωσε πως οι παρακείμενοι

Κακλαμάνης ο καρεκλοκένταυρος: Μόνο ως δήμαρχος φεύγω από τη Βουλή

Ο Νικήτας Κακλαμάνης ξεκαθάρισε πως θα παραιτηθεί από βουλευτής μόνο αν

Τα θεμελιώδη χαρακτηριστικά της βιώσιμης ανάπτυξης

Γράφει ο  Ι. ΠΑΡΚΑΣ 

ê	Αναγνώριση του γεγονότος ότι όλες οι σημαντικές ανθρώπινες δραστηριότητες έχουν κοινωνική, οικονομική και περιβαλλοντική συνιστώσα.
ê	Αναγνώριση της ανάγκης για μία νέα αντίληψη Διακυβέρνησης σε Διεθνές, Εθνικό και Τοπικό επίπεδο.
ê	Προώθηση της συμμετοχής των πολιτών και των μη Κυβερνητικών Οργανώσεων στις διαδικασίες λήψης αποφάσεων.
ê	Μείωση της κοινωνικής ανισότητας και εμπέδωση της κοινωνικής δικαιοσύνης.
ê	Προώθηση της δικτυακής λειτουργίας Τοπικών, Εθνικών και Διεθνών Φορέων.

Η έννοια της Βιώσιμης Ανάπτυξης αποτελεί θεμέλιο της Δημοκρατίας και του κοινωνικού ελέγχου. Δίνει δικαιώματα στον πολίτη, αλλά αναδεικνύει και τις υποχρεώσεις του στην κοινωνική συμμετοχή. Η σωστή εφαρμογή των αρχών της Βιώσιμης Ανάπτυξης:

1.  Δίνει τη δυνατότητα στον πολίτη να συμμετάσχει σε διαδικασίες προσδιορισμού αλλά και ιεράρχησης αξιών. Η αξιολόγηση αυτή συνήθως δεν είναι η ίδια μεταξύ των τοπικών κοινωνιών και αυτό είναι θετικό. Οι τοπικές κοινωνίες σχεδιάζουν υπεύθυνα το μέλλον τους.

2.  Χρεώνει στα άτομα μέρος της ευθύνης για την επιτυχία ή αποτυχία της πορείας της Βιώσιμης Ανάπτυξης.

3. Χτίζει τη Δημοκρατία μέσω της κοινωνικής συμμετοχής στις στοχεύσεις.

Η γύμνια του ελληνικού ΥΠΕΞ

Η σοβαρή κρίση στην Ουκρανία δείχνει πόσο απελπιστικά φτωχή είναι η Ελληνική εξωτερική πολιτική. Έχουμε την προεδρία της ΕΕ και

Η Βιώσιμη ανάπτυξη

Γράφει ο  Ι. ΠΑΡΚΑΣ

... Ήταν τόσο σημαντική η πρακτική της εξασφάλισης γήινης αειφορίας στους αρχαίους Έλληνες, ώστε οι τοπικοί κυβερνήτες να ανταμείβονται ή να τιμωρούνται ανάλογα με τη όψη των κτημάτων της περιοχής τους. Σημάδια εδαφικής διάβρωσης ή άλλων χαρακτηριστικών περιβαλλοντικών ζημιών οδηγούσαν σε επίπληξη ή ακόμα και στην εξορία, ενώ γη με υγιή χαρακτηριστικά οδηγούσε σε επιβράβευση, ασχέτως με το αν η προστασία της γης είχε (αρνητικές) επιπτώσεις στην ευημερία του κόσμου…’

                                                                            O'Riordan ¹

Τις τελευταίες δεκαετίες γίνεται μια σοβαρή προσπάθεια να κάνουμε την ανθρώπινη συμπεριφορά περισσότερο ολιστική. Οι τεράστιες κοινωνικές ανισότητες, η υποβάθμιση του περιβάλλοντος, ο τρόπος που λειτουργούν σήμερα οι αστικές και αγροτικές περιοχές, η χαμηλή ποιότητα ζωής και

Τοπική Αυτοδιοίκηση και έκτακτα περιστατικά

Γράφει ο  Ι. ΠΑΡΚΑΣ 

Ένας ενδιαφέρων τομέας που αναδεικνύει την πρακτική εφαρμογή της Αρχής της Επικουρικότητας είναι η ανάδειξη του ρόλου της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στην αντιμετώπιση των έκτακτων περιστατικών. Με εξαίρεση τα μικρά νησιά-κράτη, κάθε έκτακτο περιστατικό έχει τοπική ή - το πολύ - Περιφερειακή μορφή. Δεν υπάρχουν εθνικοί σεισμοί, πυρκαγιές και πλημμύρες.

Το ότι τα έκτακτα περιστατικά έχουν τοπικό χαρακτήρα δεν σημαίνει πως οι τοπικοί φορείς και οι τοπικές κοινωνίες μπορούν πάντοτε να αντιμετωπίσουν μια έκτακτη ανάγκη που υπάρχει στην  περιοχή τους. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η πρακτική εφαρμογή της Αρχής της Επικουρικότητας  συνοψίζεται στην οδηγία: Οι αποφάσεις λαμβάνονται και οι δράσεις υλοποιούνται στο κατώτερο επίπεδο που επιτρέπουν οι περιστάσεις.

Η Αρχή της Επικουρικότητας επιβάλλει να υπάρξει βοήθεια προς τους τοπικούς φορείς που δοκιμάζονται, αν οι τοπικοί μηχανισμοί αδυνατούν να αντιμετωπίσουν έγκαιρα και αποτελεσματικά μια έκτακτη ανάγκη. Ο τρόπος που παρέχεται αυτή η βοήθεια μπορεί να διαφέρει μεταξύ των διαφόρων πολιτικών, διοικητικών και οργανωτικών συστημάτων, αλλά η φιλοσοφία παραμένει η ίδια.

Παράδειγμα:

Μπορεί και πρέπει η κεντρική εξουσία να επιβάλλει να υπάρχουν συγκεκριμένες προδιαγραφές ασφάλειας στα σχολεία καθώς και να είναι υποχρεωτική η ύπαρξη σχεδίου αντιμετώπισης έκτακτου περιστατικού σε κάθε σχολείο. Την απόφαση όμως για το αν θα γίνει εκκένωση του σχολείου μετά από την εκδήλωση πυρκαγιάς σε  γειτονικό εργοστάσιο δεν πρέπει να τη λάβει το Υπουργείο Παιδείας, ούτε καν ο Περιφερειάρχης, ο δήμαρχος ή ο αντιδήμαρχος Παιδείας. Την απόφαση στα οργανωμένα κράτη- με πραγματικό σχέδιο και εκπαίδευση στην αντιμετώπιση έκτακτων  περιστατικών- θα την πάρουν οι τοπικοί αρμόδιοι που βρίσκονται στο πεδίο εξέλιξης του περιστατικού (Πυροσβεστικές δυνάμεις, Διευθυντής Σχολείου, ή το στέλεχος (αν υπάρχει) για θέματα ασφάλειας του καιόμενου εργοστασίου).

Η πρακτική πλευρά της εφαρμογής της Αρχής της Επικουρικότητας αναδεικνύει τρεις παραμέτρους-κλειδιά που έχουν άμεση σχέση με τη σύγχρονη διακυβέρνηση:

Διαλειτουργικότητα Για να μπορέσει να εφαρμοστεί η Αρχή της Επικουρικότητας πρέπει να υπάρχουν ενιαίες προδιαγραφές στον τρόπο αντιμετώπισης των κινδύνων, της Οργάνωσης και της Επικοινωνίας. Αν κάθε μονάδα που συνδράμει και συμμετέχει έχει τις δικές της προδιαγραφές εξοπλισμού, τις δικές της συχνότητες επικοινωνίας, τους δικούς της κώδικες επαφής και τη δική της ορολογία σε ό,τι αφορά εξοπλισμό, λειτουργίες και (κυρίως) διαδικασίες, το τελικό αποτέλεσμα θα είναι το χάος. Ένα συχνό αποτέλεσμα.
Διεύρυνση των συνεργασιών Η Αρχή της Επικουρικότητας  επεκτείνεται και σε συνεργασία μεταξύ υπηρεσιών και φορέων του ίδιου διοικητικού επιπέδου. Επί παραδείγματι, συνήθως ένας Δήμος θα σπεύσει να συνδράμει άλλο Δήμο, ή μία Περιφέρεια θα συνδράμει μια άλλη Περιφέρεια στην αντιμετώπιση μιας έκτακτης ανάγκης. Σε αυτές τις περιπτώσεις η Αρχή της Επικουρικότητας μπορεί να συναντηθεί (τουλάχιστον τη συναντάμε σε ευρωπαϊκές χώρες) στους όρους ‘Σύμφωνο αμοιβαίας συνεργασίας’, ‘Σύμφωνο αμοιβαίας βοήθειας’ κλπ. Είναι προδήλως προτιμότερη μια τέτοια οργανωμένη και θεσμοθετημένη προετοιμασία παρά ένα τηλεφώνημα την ώρα της κρίσης όπου ο καλός δήμαρχος-γείτονας ρωτά το συνάδελφό του ‘τι μπορώ να κάνω για σένα’.
Καθολική γνώση  των λειτουργικών χαρακτηριστικών του συστήματος Για να μπορέσει να εφαρμοστεί αποτελεσματικά η Αρχή της Επικουρικότητας, θα πρέπει κάθε επίπεδο – και κυρίως το οργανωτικά κατώτερο - να γνωρίζει τους κανόνες και τον τρόπο λειτουργίας τόσον των ανώτερων επιπέδων, όσον και των διαφορετικών υπηρεσιών που συμμετέχουν ή συνδράμουν στην αντιμετώπιση της έκτακτης ανάγκης. Αν ο Διευθυντής ενός Σχολείου δε γνωρίζει τα βασικά χαρακτηριστικά λειτουργίας του ευρύτερου οργανωτικού ή διοικητικού επιπέδου από το οποίο θα πρέπει να ζητήσει συνδρομή τότε η επίκλησή του για βοήθεια μπορεί να είναι άστοχη, ανεπαρκής, ακατανόητη, άκαιρη ή ανεδαφική. Το να ζητά ο κάθε τοπικός φορέας επειγόντως πυροσβεστικά αεροπλάνα, ελικόπτερα και βοήθεια άλλων υπηρεσιών και φορέων σε κάθε πρόβλημα που θα αντιμετωπίσει δεν αποτελεί  μόνο ομολογία ανικανότητας, αποτελεί τυπική περίπτωση ανευθυνότητας, άγνοιας, ελλιπούς προετοιμασίας, εγωκεντρισμού και αμετροέπειας. 4  Αναζητείται δήμος με πραγματικό Σχέδιο αντιμετώπισης έκτακτων αναγκών