Η Βιώσιμη ανάπτυξη

Γράφει ο  Ι. ΠΑΡΚΑΣ

... Ήταν τόσο σημαντική η πρακτική της εξασφάλισης γήινης αειφορίας στους αρχαίους Έλληνες, ώστε οι τοπικοί κυβερνήτες να ανταμείβονται ή να τιμωρούνται ανάλογα με τη όψη των κτημάτων της περιοχής τους. Σημάδια εδαφικής διάβρωσης ή άλλων χαρακτηριστικών περιβαλλοντικών ζημιών οδηγούσαν σε επίπληξη ή ακόμα και στην εξορία, ενώ γη με υγιή χαρακτηριστικά οδηγούσε σε επιβράβευση, ασχέτως με το αν η προστασία της γης είχε (αρνητικές) επιπτώσεις στην ευημερία του κόσμου…’

                                                                            O'Riordan ¹

Τις τελευταίες δεκαετίες γίνεται μια σοβαρή προσπάθεια να κάνουμε την ανθρώπινη συμπεριφορά περισσότερο ολιστική. Οι τεράστιες κοινωνικές ανισότητες, η υποβάθμιση του περιβάλλοντος, ο τρόπος που λειτουργούν σήμερα οι αστικές και αγροτικές περιοχές, η χαμηλή ποιότητα ζωής και

Τοπική Αυτοδιοίκηση και έκτακτα περιστατικά

Γράφει ο  Ι. ΠΑΡΚΑΣ 

Ένας ενδιαφέρων τομέας που αναδεικνύει την πρακτική εφαρμογή της Αρχής της Επικουρικότητας είναι η ανάδειξη του ρόλου της Τοπικής Αυτοδιοίκησης στην αντιμετώπιση των έκτακτων περιστατικών. Με εξαίρεση τα μικρά νησιά-κράτη, κάθε έκτακτο περιστατικό έχει τοπική ή - το πολύ - Περιφερειακή μορφή. Δεν υπάρχουν εθνικοί σεισμοί, πυρκαγιές και πλημμύρες.

Το ότι τα έκτακτα περιστατικά έχουν τοπικό χαρακτήρα δεν σημαίνει πως οι τοπικοί φορείς και οι τοπικές κοινωνίες μπορούν πάντοτε να αντιμετωπίσουν μια έκτακτη ανάγκη που υπάρχει στην  περιοχή τους. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η πρακτική εφαρμογή της Αρχής της Επικουρικότητας  συνοψίζεται στην οδηγία: Οι αποφάσεις λαμβάνονται και οι δράσεις υλοποιούνται στο κατώτερο επίπεδο που επιτρέπουν οι περιστάσεις.

Η Αρχή της Επικουρικότητας επιβάλλει να υπάρξει βοήθεια προς τους τοπικούς φορείς που δοκιμάζονται, αν οι τοπικοί μηχανισμοί αδυνατούν να αντιμετωπίσουν έγκαιρα και αποτελεσματικά μια έκτακτη ανάγκη. Ο τρόπος που παρέχεται αυτή η βοήθεια μπορεί να διαφέρει μεταξύ των διαφόρων πολιτικών, διοικητικών και οργανωτικών συστημάτων, αλλά η φιλοσοφία παραμένει η ίδια.

Παράδειγμα:

Μπορεί και πρέπει η κεντρική εξουσία να επιβάλλει να υπάρχουν συγκεκριμένες προδιαγραφές ασφάλειας στα σχολεία καθώς και να είναι υποχρεωτική η ύπαρξη σχεδίου αντιμετώπισης έκτακτου περιστατικού σε κάθε σχολείο. Την απόφαση όμως για το αν θα γίνει εκκένωση του σχολείου μετά από την εκδήλωση πυρκαγιάς σε  γειτονικό εργοστάσιο δεν πρέπει να τη λάβει το Υπουργείο Παιδείας, ούτε καν ο Περιφερειάρχης, ο δήμαρχος ή ο αντιδήμαρχος Παιδείας. Την απόφαση στα οργανωμένα κράτη- με πραγματικό σχέδιο και εκπαίδευση στην αντιμετώπιση έκτακτων  περιστατικών- θα την πάρουν οι τοπικοί αρμόδιοι που βρίσκονται στο πεδίο εξέλιξης του περιστατικού (Πυροσβεστικές δυνάμεις, Διευθυντής Σχολείου, ή το στέλεχος (αν υπάρχει) για θέματα ασφάλειας του καιόμενου εργοστασίου).

Η πρακτική πλευρά της εφαρμογής της Αρχής της Επικουρικότητας αναδεικνύει τρεις παραμέτρους-κλειδιά που έχουν άμεση σχέση με τη σύγχρονη διακυβέρνηση:

Διαλειτουργικότητα Για να μπορέσει να εφαρμοστεί η Αρχή της Επικουρικότητας πρέπει να υπάρχουν ενιαίες προδιαγραφές στον τρόπο αντιμετώπισης των κινδύνων, της Οργάνωσης και της Επικοινωνίας. Αν κάθε μονάδα που συνδράμει και συμμετέχει έχει τις δικές της προδιαγραφές εξοπλισμού, τις δικές της συχνότητες επικοινωνίας, τους δικούς της κώδικες επαφής και τη δική της ορολογία σε ό,τι αφορά εξοπλισμό, λειτουργίες και (κυρίως) διαδικασίες, το τελικό αποτέλεσμα θα είναι το χάος. Ένα συχνό αποτέλεσμα.
Διεύρυνση των συνεργασιών Η Αρχή της Επικουρικότητας  επεκτείνεται και σε συνεργασία μεταξύ υπηρεσιών και φορέων του ίδιου διοικητικού επιπέδου. Επί παραδείγματι, συνήθως ένας Δήμος θα σπεύσει να συνδράμει άλλο Δήμο, ή μία Περιφέρεια θα συνδράμει μια άλλη Περιφέρεια στην αντιμετώπιση μιας έκτακτης ανάγκης. Σε αυτές τις περιπτώσεις η Αρχή της Επικουρικότητας μπορεί να συναντηθεί (τουλάχιστον τη συναντάμε σε ευρωπαϊκές χώρες) στους όρους ‘Σύμφωνο αμοιβαίας συνεργασίας’, ‘Σύμφωνο αμοιβαίας βοήθειας’ κλπ. Είναι προδήλως προτιμότερη μια τέτοια οργανωμένη και θεσμοθετημένη προετοιμασία παρά ένα τηλεφώνημα την ώρα της κρίσης όπου ο καλός δήμαρχος-γείτονας ρωτά το συνάδελφό του ‘τι μπορώ να κάνω για σένα’.
Καθολική γνώση  των λειτουργικών χαρακτηριστικών του συστήματος Για να μπορέσει να εφαρμοστεί αποτελεσματικά η Αρχή της Επικουρικότητας, θα πρέπει κάθε επίπεδο – και κυρίως το οργανωτικά κατώτερο - να γνωρίζει τους κανόνες και τον τρόπο λειτουργίας τόσον των ανώτερων επιπέδων, όσον και των διαφορετικών υπηρεσιών που συμμετέχουν ή συνδράμουν στην αντιμετώπιση της έκτακτης ανάγκης. Αν ο Διευθυντής ενός Σχολείου δε γνωρίζει τα βασικά χαρακτηριστικά λειτουργίας του ευρύτερου οργανωτικού ή διοικητικού επιπέδου από το οποίο θα πρέπει να ζητήσει συνδρομή τότε η επίκλησή του για βοήθεια μπορεί να είναι άστοχη, ανεπαρκής, ακατανόητη, άκαιρη ή ανεδαφική. Το να ζητά ο κάθε τοπικός φορέας επειγόντως πυροσβεστικά αεροπλάνα, ελικόπτερα και βοήθεια άλλων υπηρεσιών και φορέων σε κάθε πρόβλημα που θα αντιμετωπίσει δεν αποτελεί  μόνο ομολογία ανικανότητας, αποτελεί τυπική περίπτωση ανευθυνότητας, άγνοιας, ελλιπούς προετοιμασίας, εγωκεντρισμού και αμετροέπειας. 4  Αναζητείται δήμος με πραγματικό Σχέδιο αντιμετώπισης έκτακτων αναγκών

Μήνυμα

***


Συγγνώμη !...

... Δεν είστε πιστοποιημένος επισκέπτης







***

Νερό- χρήσιμα στοιχεία

Γράφει ο Ι. ΠΑΡΚΑΣ

Χρήσιμα στοιχεία

ÄΥπολογίζεται πως η συνολική παρουσία (γλυκού και αλμυρού) του νερού στη γη ανέρχεται σε 1400 εκατομμύρια Km3. ÄΑπό τη συνολική ποσότητα νερού, τα 1360 εκατομμύρια Km3 βρίσκονται με τη μορφή αλμυρού νερού στις θάλασσες και τους ωκεανούς. Ä Από τα 35-40 εκατομμύρια γλυκού νερού που υπάρχουν στη γη, πάνω από το 97% βρίσκεται υπό τη μορφή μόνιμου πάγου και χιονιού στις  πολικές περιοχές, ή σε πολύ βαθείς και (μη εκμεταλλεύσιμους) υπόγειους αποταμιευτήρες.      Ä Όλα τα ποτάμια, οι λίμνες και τα αβαθή υπόγεια υδάτινα στρώματα της γης περιέχουν μόνο  200 χιλιάδες Km3 εκμεταλλεύσιμου γλυκού νερού. ÄΤελικώς , από τα 1400 εκατομμύρια Km3 του συνολικού όγκου νερού που υπάρχουν στη γη, μόνον το, περίπου, 0.03% είναι εκμεταλλεύσιμο! ÄΟ ρυθμός ανανέωσης του γλυκού νερού στη γη, με τη μορφή βροχής και χιονιού, είναι 40 -50.000 Km3/έτος.

Ä Υπάρχουν 1.2 δισεκατομμύρια άνθρωποι στη γη χωρίς πρόσβαση σε ασφαλές πόσιμο νερό. Ä  Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας,  ένα στα δύο νοσοκομειακά κρεβάτια στον κόσμο απασχολείται με ασθένειες που σχετίζονται με την ποιότητα και ποσότητα του νερού! Ä Η μέση ημερήσια κατανάλωση πόσιμου νερού στην Ευρώπη είναι 150 λίτρα/ άτομο. Ä Το 65% του πόσιμου νερού στην Ευρώπη προέρχεται από υπόγεια ύδατα. ÄΤο 60% των Ευρωπαϊκών πόλεων κάνουν υπερεκμετάλλευση των υπόγειων υδάτων τους. ÄΤα τελευταία είκοσι χρόνια, η κατανάλωση νερού στη γη αυξάνεται με ρυθμό υπερδιπλάσιο του ρυθμού αύξησης του πληθυσμού. ÄΑπό την παγκόσμια κατανάλωση νερού : Το 75% απορροφά η Γεωργία, το 20% απορροφά η Βιομηχανία και το υπόλοιπο 5% το χρησιμοποιούν τα    νοικοκυριά.

Καταναλωτές

Γράφει ο Π. Ιωακείμ

Ο όρος 'καταναλωτής' είναι πολύ ευρύτερος από την αγοραία ή νομική έννοια στην οποία παραπέμπει η φράση 'προστασία του καταναλωτή'.   Η κατανάλωση είναι στοιχείο του Πολιτισμού μας, είναι στάση ζωής.		Μία από τις σημαντικότερες συνιστώσες των πολιτικών για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής αφορά στην προστασία των καταναλωτών. Τα σχετικά μέτρα και δράσεις αποσκοπούν τόσον στην ενημέρωση όσον και στην προστασία της υγείας, της ασφάλειας και των συμφερόντων του  καταναλωτή. Οι αρχές αυτές έχουν διεθνή, εθνική και τοπική συνιστώσα.
Σε τοπικό επίπεδο, ο δήμος είναι σημαντικός παραγωγός υπηρεσιών. Οι βασικοί τομείς αυτών των υπηρεσιών είναι: ► Η καθαριότητα,      ► η προστασία του περιβάλλοντος, ► η συντήρηση, βελτίωση και επέκταση του πράσινου στο δήμο, ► η έκδοση πιστοποιητικών, ► οι υπηρεσίες πρόνοιας για όλους του κατοίκους και ιδίως για ηλικιωμένους, οικογένειες με σοβαρά προβλήματα, νέους και παιδιά, ► η συντήρηση των σχολείων, ►η προστασία και προαγωγή της δημόσιας υγείας ► η συντήρηση των αθλητικών υποδομών του δήμου, ► πολιτιστικές δραστηριότητες, κλπ. Σε όλες αυτές τις δραστηριότητες, οι υπηρεσίες του δήμου οφείλουν να σέβονται και να ικανοποιούν τις ανάγκες των πολιτών και ως καταναλωτών των δημοτικών υπηρεσιών. Πέραν, όμως, αυτών, ο Δήμος πρέπει να θυμίζει στους καταναλωτές πως έχουν και υποχρεώσεις: Το ότι πληρώνουμε για το νερό δεν σημαίνει πως έχουμε το ηθικό δικαίωμα να το σπαταλάμε, το ίδιο ισχύει και για το πετρέλαιο. Επιπλέον, πρέπει να γίνει σαφές στον πολίτη πως από τον τρόπο που καταναλώνουμε επηρεάζεται κάτι πολύ ευρύτερο από τον προσωπικό ή οικογενειακό μας προϋπολογισμό: ● Το αν αγοράζουμε από τα τοπικά καταστήματα που υπάρχουν στο δήμο, ή από αγορές άλλου δήμου, έχει επίδραση στην τοπική Οικονομία. ● Το αν χρησιμοποιούμε πλαστικό εκεί που θα μπορούσαμε να χρησιμοποιήσουμε χαρτί και  αν πετάμε το χαρτί και το μεταλλικό κουτί από τα αναψυκτικά ή αν τα ανακυκλώνουμε, έχει σχέση με πολλές σημαντικές παραμέτρους της διαχείρισης των απορριμμάτων. ● Το αν συνδέουμε την αποχέτευσή μας με το δίκτυο ομβρίων έχει σχέση με την  προστασία του τοπικού αλλά και ευρύτερου περιβάλλοντος. ● Το αν επιλέξουμε να κινηθούμε μέσα στο δήμο με δημόσιο μέσο μεταφοράς, βαδίζοντας, ή με το Ι.Χ μας επηρεάζει διαφορετικά το τοπικό περιβάλλον αλλά και τις συνθήκες κυκλοφορίας στην ευρύτερη περιοχή μας.

4 Περισσότερα

       

  

*